Maj - uciekinier

Ten maj, jak jeszcze żaden inny, ucieka mi błyskawicznie. Gorzej - żaden miesiąc z ostatnich lat nie przeleciał mi nie wiadomo kiedy, jak on! W sumie nic dziwnego, kiedy każdy weekend - po części lub w całości - wypadł mi z obiegu... Większość z Was pewnie już zarejestrowała, że pracuję w soboty, a za to mam wolne poniedziałki. Niestety dodatkowe obowiązki sprawy pozjadały mi te dni. Cokolwiek udało mi się zdziałać jedynie w tzw. majówkę, kiedy to byliśmy w Kórniku. Tydzień później były wybory, a tak się złożyło, że wylądowałam w komisji (trochę odgórnie to na mnie spłynęło z urzędu...). Jak wiadomo jutro druga i znów komisja mnie czeka. Tym razem bardzo nie na rękę, bo powinnam z rodziną urodziny swoje świętować, a nie takie tam...

No a weekend poprzedni? Zaczął się nieźle, bo wyjątkowo w sobotę. Byłam na wycieczce integracyjnej z pracy. Ku swojemu własnemu zaskoczeniu - czas ten spędziłam bardzo miło. Przy okazji zobaczyłam miejsca nowe, do których pewnie sama bym się nie wybrała.

Po noclegu w Bogatyni i zabawie aż do świtu (pan Sekretarz dopilnował, żeby część towarzystwa się nie wyspała ;) ), ruszyliśmy w kierunku Saskiej Szwajcarii, na formację skalną Bastei.

Trochę jak Góry Stołowe, trochę jak Adrspach. Piękne miejsce, takie jak lubię i jedynie żałuję, że tak krótko tam byliśmy.

Ostańce połączone są mostkami i kładkami, a trasa dociera do miejsca, gdzie kiedyś stał zamek Neurathen (ponoć siedziba rozbójników).

Formacja wznosi się malowniczo nad doliną Łaby.

Punkt widokowy zdecydowanie nie dla tych co mają lęk wysokości lub przestrzeni ;)

Jak wspomniałam wyżej - czasu było zdecydowanie za mało. A to dlatego, że udaliśmy się jeszcze do Spreewaldu, na którego terenie mieszka wielu Łużyczan. Tereny te, uznane w 1991 roku za rezerwat biosfery UNESCO najlepiej zwiedzać podróżując siecią dróg wodnych (łączna ich długość to 1000 km). Oczywiście odbyliśmy taką wycieczkę tratwą ;) A poniżej zdjęcia - jak tam jest:

Można odwiedzić muzeum kultury łużyckiej (poniżej kasa i wejście na teren skansenu).

Tereny te słyną jeszcze z... ogórków :) I ich różnej formy przetworzenia. Mają tam nawet piwo ogórkowe, ale raczej tylko dla wyjątkowych koneserów ;)

Niestety po powrocie do domu nie dane mi było odespać i skorzystać z reszty weekendu ogrodowo, ponieważ Młody uznał za stosowne wyhodować sobie zapalenie oskrzeli. I to tak z dnia na dzień! Wykończą nas te choroby... A już tak dobrze było! Tak więc wszystkie kolejne noce spędziłam z nastawionym budzikiem co pół lub całą godzinę, sprawdzając temperaturę, robiąc okłady na czoło, podając leki. Na szczęście już jest lepiej. Ale zamiast się dziś wyspać, jutro znów pobudka o świcie, bo o 6ej trzeba zacząć pracę w komisji...

W ataku desperacji i obawy, że w końcu polecę na pysk, wzięłam wolne do środy ;) Mam nadzieję, że uda mi się odsapnąć, powysadzać co trzeba w ogrodzie, pokazać Wam jak wszystko pięknie rośnie i odpalić prezent urodzinowy od mamy :D Niech to tak zabrzmi tajemniczo, a wyjaśnienie następnym razem ;)

Dzisiaj już macham do Was sflaczałą łapką i postaram się nie zaryć nosem w klawiaturę.