Wielki dzień

   Dziewczyny, przetrwałam! Ale jednak trochę na funkcji automatycznej - tak jak przewidywałam. Wszystkie przygotowania od rana, cała ceremonia i później przyjęcie jakby dotyczyły innej osoby. Jakoś nie docierało do mnie, że to jednak NASZ ślub :) Ubrana już w kieckę latałam jeszcze po domu brata i szykowałam ciuchy i inne rzeczy dla Młodego, a bratowa tylko na mnie krzyczała, że chyba oszalałam ;) 

Oczywiście wymarzone fale nie wyszły. Przeprowadzałam wcześniej 3 próby z różnymi utrwalaczami i wszystko wychodziło super. A akurat na ten dzień włosy zastrajkowały. Przypomniały sobie, że są sztywne jak druty... Ale nie licząc tego niedociągnięcia uznaję, że całokształt wyglądu był zadowalający ;)

Dzisiaj tylko trzy zdjęcia. Jak już wszystkie do nas spłyną, to na pewno coś dla Was wybiorę jeszcze. Niestety ja na zdjęciach wychodzę po prostu źle. Zawsze jest głupia mina, albo zamknięte oczy. Naprawdę ciężko coś wybrać!

Ten motocykl niestety akurat nie jest nasz. Ale kolega podstawił go na mała sesję ;) W ogóle nasi znajomi motocykliści super się spisali! W tajemnicy przed nami została przygotowana eskorta naszego auta! Nic się nie spodziewaliśmy, a tu nagle kilkadziesiąt metrów od domu brata (gdzie się szykowaliśmy) otoczyły nas motocykle! Szok i wielka radość :) Zostaliśmy elegancko przeprowadzeni przez kawał Poznania, a po ceremonii jeszcze do restauracji, w której było przyjęcie. Wrażenia wspaniałe i uśmiechy nie schodziły z naszych twarzy. Mam nadzieję, że na innych zdjęciach będzie dokumentacja tego.

Na dzisiaj to tyle. W następnym poście zdam jeszcze małą relację słowną z przebiegu ceremonii (my również zaskoczyliśmy czymś naszych gości). A póki co nadrabiam zaległości u Was z prawie całego tygodnia - ile tego się nazbierało!

P.S. Witam nowe obserwatorki. Bardzo mnie cieszy, że chcecie tu zaglądać. Już jutro odpowiem u siebie na Wasze miłe komentarze :)