Zakręcony początek

   I zaczął nam się ten Nowy, 2014. Plany? Postanowienia? Marzenia? Można by pewnie całe listy tworzyć, ale póki co jakiś taki chaos u mnie. Ogarnąć się coś nie mogę, jakiś niepokój mną targa. Niepokój oczekiwania być może. Po pierwsze na jutrzejszy sens kinowy. Raz do roku wielkie święto - ja i M. idziemy do kina. Na Hobbita oczywiście, bo ja przepadam, a M. przepadł po zeszłorocznym 3D ;)

A po drugie to już dużo mniej ekscytujące - czekamy na ospę. Ospę Młodego oczywiście. Cudowna nowina i oczekiwanie spłynęły na nas zaraz w piękny noworoczny poranek. Spędzałam Sylwestra z Młodym u mojego brata. M. wysłałam na imprezę, na która mieliśmy iść razem, ale moja mama się rozchorowała i opieka do dziecka nam odpadła. Bez paniki jednak. Ja aż takiej wagi do świętowania Nowego Roku nie przykładam, a M. przydało się takie oderwanie.

Wracając jednak do tematu... W uroczy i sielski poranek, bratowa "z pewną taką nieśmiałością" pokazała mi ciałko pierworodnego swego pod piżamką ;) No i klops. Młody pewnie podłapał w pierwszy dzień Świąt, gdy z kuzynem ściskali się i miłość rodzinną sobie okazywali (nie mówiąc o wspólnej zabawie). Oczywiście nic pewnego, ale już czekam z "niecierpliwością". Dziecię siedzi więc w domu, przedszkole powiadomione, a ja przez internet zamówiłam już specyfiki do apteki (zawsze kilka złoty taniej). I chyba nie muszę wspominać, że na samą wiadomość (i widok) o ospie drapię się jak oszalała? ;)

Czeka nas więc wspólny miesiąc w domu pewnie. Pytanie tylko czy w domu czy w ogrodzie? Bo pogoda oszalała chyba kompletnie. Ja się bardzo cieszę, że było w miarę ciepło, póki ogrzewania nie podłączyliśmy normalnego. Ale teraz? Rośliny mi w ogrodzie oszaleją! Krokusy już z ziemi wyłażą! Oby prędzej zima przyszła, bo jak tak dalej pójdzie to latem owoców nie będzie :( 

Wolę nie snuć jeszcze planów ogrodowych i czekam na zimę (przepraszam, jeśli to stwierdzenie okaże się mało popularne). Pogłowię się lepiej nad wnętrzem naszej chatynki. Rzutem na taśmę, ze względu na ulgę, w ostatni dzień roku kupiliśmy jeszcze panele do pokoju Młodego i płytki na ścianę do łazienki oraz na podłogę mikro-kuchni. Poszło w miarę gładko, chociaż M. już na głowę dostawał w sklepie ;) Zagwozdkę mamy jednak z umywalką troszkę. A konkretnie z punktem umywalkowym, że tak to nazwę. W ramach jedynego chyba szaleństwa finansowego kupiliśmy taką oto szafkę:

Oczywiście, żeby nie było za prosto, to nie jest szafka pod umywalkę, tylko tzw. półsłupek. Na żywo wygląda 100 razy lepiej, bo do złudzenia drewno przypomina. Podoba mi się, że to taki "drewniany kloc" trochę. Do tego, już w znacznie lepszej cenie, kupiłam w Bricomanie taką umywalkę nablatową:

Razem prezentują się bardzo fajnie, ale... No właśnie to ale. Trochę wysoki nam ten "słupek" się stworzył. Niby idealnie do mycia rąk (tudzież zębów) dla dorosłego człowieka, ale jednak zdecydowanie wyżej niż standard przewiduje. I teraz pytanie - ciąć nóżki w szafce od dołu, czy zostawić taką dziwną wysokość? Niebawem trzeba będzie podjąć ostateczną decyzję.

Póki co wracam do zaległości blogowych (już prawie wychodzę na czytelniczą prostą!), małe piwko i rzut oka na półeczkę wieczorową porą - tak mała rzecz a cieszy :)