Czekam na... zimę!

   Na większości podglądanych przeze mnie blogów dziewczyny piszą, że likwidują już choinki, dekoracje świąteczne, pojawiają się wiosenne kwiaty itd. Najpierw wszyscy pędzili z wystrojem na Święta, a teraz wszyscy pędzą, żeby wiosnę już zrobić dookoła. A to jeszcze nawet nie połowa stycznia. A okres świąteczny kończy się w Matki Boskiej Gromnicznej (tudzież Ofiarowanie Pańskie) - to jeszcze ponad 3 tygodnie! Dziwimy się, że natura szaleje, że niemalże "Gwiazdka w maju", a sami nie jesteśmy lepsi. Ja w każdym bądź razie zwalniam. Moja choinka będzie stała albo do upadłego, albo do 2 lutego. Owszem - sypie się. Owszem - podcinam gałązki. Owszem - codziennie skaczę wokół nie ze spryskiwaczem. Ale pachnie, cieszy oczy i ociepla serca ;) Co więcej - w niedzielę ma przyjść trochę zimy. Bez szaleństw, ale może chociaż minimalnie biało będzie choć przez chwilę. I co? I ja wtedy jeszcze mam zamiar taras ustroić :P Bo tak bez bieli to kretyńsko by wyglądały sanki wystawione...

   A to nie wszystko! Czekam na zimę, bo mój ogród jeszcze się nie poddał. Bo jeszcze chce spać. Bo naciąga kołdrę na głowę i mówi: "Jeszcze 5 minutek". Ptaki co prawda od kilku dni ćwierkają wiosennie i już przez chwilę naprawdę zwątpiłam. Bo tu dwa krokusy wylazły, zadołowany pigwowiec kilka pączków wypuścił... Ale ostatecznie lekki mrozik ma być. I tutaj znowu się narażę. Bo ja bym wolała większy mrozik. I jeszcze żeby tak chwilę potrzymał. Żeby wybił albo przynajmniej porządnie przetrzebił komary i kleszcze!

Tak więc czekam, codziennie sprawdzam prognozy, obserwuję niebo i barometr. U nas 2 godziny temu zaczęło już mocno wiać, więc jakaś zmiana idzie. Takich widoków pewnie się nie doczekam

 ale pomarzyć można :)

Ponieważ ptaszki jednak mimo wszystko o wiośnie ćwierkały, to mnie wyciągnęły do ogrodu. Rozpoczęłam walkę (póki co bardzo nierówną) o światło dla przyszłego warzywnika! Idzie mi topornie...

Zdjęcie średniej jakości (przepraszam), ale co nieco widać. Jak dotąd udało mi się przedrzeć tylko na tym wąskim fragmencie, a to też nie do końca. Cudnie poplątane krzaki maści wszelakiej, poprzerastane jeżynami - kolczastym, a jakże. I jeżyny oczywiście staram się ominąć, krzaczory okiełznać, przedrzeć do płotu i uzyskać piękne światło. Jeszcze sporo mi zostało...

Kolejny powód, dla którego nie spieszy mi się do wiosny! Zanim nadejdzie muszę to ogarnąć, albo będę mogła co najwyżej mech sobie wyhodować :)

Lista zajęć i planów długa. I właściwie ciągle się wydłuża. Umyśliłam sobie, żeby wędzarenkę przed latem sklecić. Ale nie taką "metalowa beczka i już", tylko coś bardziej oko cieszącego. Do tego porwałam się na nowy projekt szydełkowy, na którym mi spooooro dni zejdzie (Nie mamo, nie powiem Ci co to, dowiesz się jak skończę).

Na dziś pozdrawiam Was już cieplutko i czekam na śnieg, bo nasze dywany dopraszają się trzepania w śniegu właśnie.

P.S. Donoszę, że ospa jeszcze nie wyszła i nadal czekamy. Ponieważ jednak zaopatrzyłam się już w stosowne specyfiki, to złośliwie albo się nie zaraził Młody, albo przejdzie bezkrostowo jak znam życie ;)