Warzywnik po zimie

Warzywnik po zimie to nie jest najpiękniejszy obrazek. Przynajmniej w Brzezinie 😉 Bodajże w poście o Gardenii napisałam, że nastąpią pewne zmiany w ogrodowej części bloga. Zmiana ta polega przede wszystkim na pokazaniu brzydkiej prawdy ogrodowego życia. W każdym bądź razie mojego ogrodowego życia. Wiem, że są tacy zapaleńcy, którzy mają wszystko wymuskane przez 12 miesięcy w roku. Ja nie ukrywam, że mój zapał ogrodniczy jest dość sinusoidalny 😁 Mam swoje upadki i wzloty...

Wiosną jednak zawsze następuje wielki wzlot, a zaczyna się już w momencie kompletowania nasion na zbliżający się sezon. Obiecałam sobie, że będę powściągliwa, że tylko to co się sprawdziło, że tylko tyle ile na pewno dam radę obskoczyć. Taa... Ktoś w to uwierzył?

Poniżej tylko warzywa i tylko do wysiania w marcu (pozostałe czekają na swoją kolej).

Duży stół znów został zajęty pod rozsady (mąż coś tam marudzi) i obiady musimy spożywać na kolanie. Nie czuję się jednak winna 😁

Żaby jednak potem gdzieś tą rozsadę ulokować, tudzież wysiać rzodkiewki i innych twardzieli, to potrzebny jest warzywnik. Warzywnik, który późną jesienią popadł w niełaskę. A właściwie to mój zapał ogrodniczy się wyczerpał. Nie było ładnie...

Obok warzywnika rośnie spory dąb i zrobił swoje. Grządki podwyższone są cztery, co bardzo ułatwia planowanie płodozmianu. Z tej racji na pierwszy ogień poszła grządka z pierwszego planu.

Tego dnia pogoda nie była zachwycająca (nie to co od kilku dni mamy) i ręce szybko grabiały. Ale jakoś udało się ogarnąć chaos 😊

Na szybko ustawiłam jeszcze z Młodym tunelik foliowy nabyty w sklepie L. (właściwie to prezent od mamy). Póki co nieźle się sprawdza 😊

Powoli następuje dalsze ogarnianie terenu. W moich oczach tam jest piękny warzywnik - szkoda, że też nie możecie tego zobaczyć 😁 Na szczęście im dalej tym będzie lepiej. Zieleń zrobi swoje. Komu niedobrze po powyższych zdjęciach, na ukojenie nerwów niech zajrzy tutaj, tutaj i tutaj 😊

Z radosnych wieści, to mamy nowych sąsiadów - Państwo Dzwońcowie 😁

A żeby Was nie zostawiać z taką szarością, to na koniec przebłysk wiosny z Brzeziny.