Śnieżyce w Turwi

Dobrze mieć blogowych znajomych. Mogą Cię np. wyciągnąć na spacer do miejsca, które ma się niemalże pod nosem, a nigdy dotąd się go nie odwiedziło. A samemu można na ten spacer namówić rodzinę, która też już chyba za wiosną stęskniona, bo całkiem ochoczo zgodziła się na wyprawę 😉

W związku z powyższym zapraszam Was dzisiaj na śnieżyce do Turwi.

Zaczęło się bardzo nieśmiało. Nawet przez chwilę pomyślałam - Serio? To ma być TO?!

Muszę zaznaczyć, że do wycieczki się nie przygotowywałam, nie googlałam. O śnieżycach wiedziałam tylko tyle, że różnią się od przebiśniegów 😏

Pogoda była średnio zachęcająca, wiatr zimny, niebo szare, więc moja pesymistyczna myśl jest usprawiedliwiona.

Na miejscu spotkaliśmy się z Magdą z Pracowni w Dolinie i jej mężem, z Megi z Drugiej strony ogrodu (sprawczyni zamieszania - wycieczki) i jej mężem oraz znajomymi Megi - Anią i Krzysztofem, naszymi przewodnikami (pracownikami Stacji Badawczej PAN, która ma swoją siedzibę w pałacu w Turwi). Z taką obstawą mieliśmy więcej śmiałości i swobody w parku, niż przeciętny zwiedzający. A do tego dowiedzieliśmy się kilku ciekawostek.

Np. o tym, jak poniższe drzewo (a właściwie to co z niego zostało), było oczyszczane z plomby betonowej:

Szczelina w pniu w sam raz, by się przez nią przecisnąć i ukryć we wnętrzu (chociaż na głowę by kapało...).

Kilkanaście kroków w bok od tego miejsca i w końcu to, o co chodziło 😊

Aparaty poszły w ruch 😉

Powyżej Magda, a poniżej drugi krasnoludek śnieżycowy, czyli Megi 😊

No i powiedzcie, czy to nie jest boski widok? Tzn. kwiatki. Ale w sumie Megi też 😆

Na zdjęciu poniżej w tle kaplica przy pałacu Chłapowskich.

Ale nie samymi śnieżycami człowiek żyje. Młody np. zasmakował w przeprawach po pniu nad strumykami 😏

Zdradzę Wam, że wszyscy zaliczyliśmy takie przejście, chociaż nie po tym pniu akurat. Chociaż nie... Megi z Anią nie. One budowały przeprawę z żerdzi 😁

Wariatki z aparatami obfociły też dokładnie pniak niemalże w całości porośnięty mchem z subtelną gałązką bluszczu. No bo jak nie?

Niektórzy upolowali też grzyby na pniu:

Dla amatorów, przy pałacu, kępka przebiśniegów, żeby sobie porównać ze śnieżycą 😉

Ciekawe kiedy ja się takiej gęstej kępki doczekam...

Dzięki uprzejmości naszych przewodników / gospodarzy, mogliśmy również zwiedzić pałac.

Niestety wymaga natychmiastowej uwagi i renowacji. Ale kilka ciekawych rzeczy można w nim jeszcze zobaczyć. Oszczędzę Wam jednak widoku skóry lwa (Młody nie wierzył, że to prawdziwa!), a tym bardziej nogi słonia przerobionej na kosz do przechowywania rulonów papieru! 😲

Najpiękniejsze było TO... na balustradzie balkonu:

Cały mały świat. Z własnym lasem 😊

Reszta grupy udała się potem jeszcze na piękny spacer (chociaż ponoć tyłki im przewiało). Nam Młody odmówił już współpracy (ale i tak wytrzymał bez marudzenia 5 razy dłużej niż zakładałam). I chociaż nie zostaliśmy do końca, to dzięki tak wyjątkowemu towarzystwu zostaliśmy roślinnie i wiosennie zakręceni! 😁

Czego i Wam życzę 😊