W mordę jeża!

Ile czasu mnie tutaj nie było?! Jak zawsze - zbiór zdarzeń pokrzyżował moje plany. Część tych zdarzeń była bardzo pozytywnych i o nich będzie w kolejnych postach. Jednak przed pisaniem powstrzymywała mnie przede wszystkim złośliwość rzeczy martwych. Albo tak nie do końca martwych, bo z internetem to różnie  może być. Strajkował jednocześnie u nas w domu i u mnie w pracy. Kilkanaście dni na łączach tak słabych, że ledwo pocztę można było sprawdzić. Normalnie tak mnie to zeźliło, że przesiadłam się na srajfona, gdzie chociaż Facebooka mogłam przeglądać. Ja! Ze srajfonem! Świat się kończy ;) I żeby nie było - robię nim tylko zdjęcia i wpadam na profil Fb Brzeziny - o tutaj. (Do dzwonienia nadal pozostaję przy moim starym telefoniku ;) ) Tylko te zdjęcia to mnie tam drażnią - o ile na srajfonie wyglądają ok, to już na laptopie do d... No ale nic to. Ci którzy mnie tam śledzą przynajmniej wiedzą, że jeszcze dycham ;)

Na szczęście strajk internetu chwilowo zażegnany, chwilowo jesteśmy w domu, więc czas nadrobić zaległości. Wczoraj dokonałam wszystkich zaległych odwiedzin na obserwowanych przeze mnie blogach (czyli u Was też) i teraz pora na update na Brzezinie. Tak więc do dzieła!

O czym było ostatnio?... O morzu. Fiu, fiu. Niezła wyrwa czasowa. Na początek nadgońmy więc ogród. Sierpień rozpoczął się szałem dalii :)

Teoretycznie powinny być dwie odmiany, praktycznie wszystkie kwiaty są jednakowe ;)

Cały czas kwitną jak szalone. Wystarczy co kilka dni ściąć zwiędłe kwiaty, a one niezmordowanie produkują nowe pąki. Swoją drogą - czy ktoś wie jak nazywa się ta odmiana? Będę wdzięczna za pomoc.

W sierpniu przyszła też pora na zebranie marchewki. No... przynajmniej tej, którą oszczędził Młody ;)

Przy okazji pochwalę się moim nowymi rękawicami ogrodowymi ;) Moja pamiątka z wyprawy do Warszawy na szkolenie :D Ogrodnicy mają jednak świra!

Był też czas pierwszych dojrzałych pomidorów. Te, które były w gruncie (nawet koktajlowe) trafił oczywiście szlag - jak u wszystkich uprawiających je eko. Na szczęście pod folią nie ucierpiały zbytnio.

Powyżej San Marzano z wymiany nasionek na portalu Na Ogrodowej, a poniżej (również z wymiany) Black Plum.

Mam jeszcze inne odmiany w tym roku, ale Black Plum są z nich najpyszniejsze moim zdaniem. I super owocują. Polecam Wam na przyszły sezon :)

Poza pomidorami były też ogóreczki. Strasznie długo musiały czekać na porządne warunki (czyli przesadzenie do gruntu), ale i tak dały radę.

Pierwszy raz siałam i na pewno nie ostatni. Wypróbowałam dwie odmiany - Marieta i Polan. Pierwsze bardzo dobre, drugie dość przeciętne. Te pierwsze wcinaliśmy głównie jako mizerię, bo Młody zasmakował. Drugie też, ale nie były  tak... hmm... aromatyczne? Jakkolwiek to brzmi w przypadku ogórka ;) Może lepiej by się sprawdziły jako kiszone, albo konserwowe? Ale ani razu nie udało mi się ich zebrać w dobrym rozmiarze. Mam nawet teorię, że ogórki nocą z takich zupełnie mini pompują się jak baloniki do olbrzymów od razu :D

Oczywiście były też cukinie, ale muszę powiedzieć, że to nie był dla nich dobry rok w moim ogrodzie. Za chłodno, zbyt mało słońca, byle jak. Trochę lepiej wypadły patisony. Zupełnie kiepsko dynia makaronowa, na którą bardzo się cieszyłam.

Jeszcze kilka dyniowatych zostało na rabacie. Jest już jednak za chłodno, żeby cudów się z nich spodziewać. Marina di Chioggia jest jedna, niewielka. Znowu :/

Fasolę siałam też pierwszy raz. Jakoś wcześniej nie mogłam wygospodarować dla niej miejsca. Udała się bardzo dobrze, chociaż potraktowałam ją bardzo po macoszemu. Siana z końcem swojego terminu, podparta byle jak i trochę po czasie. Warzywo dla opornych ;)

Na drugim planie na powyższym zdjęciu widać moje kapustne. Po zeszłorocznej porażce szło im nadzwyczaj dobrze. Okryte siatką przetrwały najazd bielinka. Taa... Atak pierwszego pokolenia. Głupia Ania nie wiedziała, że drugie pokolenie przybędzie w drugiej połowie lata. Mądra Ania po szkodzie. Ogołociły wszystko równo. A takie piękne jarmuże były... I nawet kapusty planowały się udać! I brukselka. I brokuły :(

Teraz Ania wie, że siatki ochronnej nie zdejmuje się za szybko. I że warto posiać pomiędzy kapustne nagietki i koperek dla zapachowej zmyłki. I gdzieś w okolicy nasturcje, żeby tam się nażarły bielinki. Tak więc w przyszłym roku trzecie podejście do kapustnych!

W tym roku muszę pochwalić za pomoc w ogrodzie mojego męża! Bardzo mi pomógł z cięższymi robotami. M.in. wykarczował stare winorośle. Bym może pamiętacie, że dwie wiosny temu przycięłam je do gołego pnia. Wcześniej chorowały i słabo owocowały. I chociaż w zeszłym roku były w miarę zdrowe, to w tym szlag je trafił. Na pewno swoje 3 grosze dołożyła też pogoda, ale gra w ratowanie wydała mi się. nie warta świeczki. Odbyło się więc wielkie karczowanie.

Dzięki temu warzywnik dostał trochę oddechu, łatwiej jest teraz podlewać, no i dyniowate mają więcej miejsca. Może w przyszłym roku pokażą na co je stać (oczywiście po odświeżeniu pryzmy, podsypaniu żarcia itd.)?

Teraz mam więc mniej więcej taki widok na mój warzywnik:

Wiem, że zdjęcie dość słabe, ale to był szary dzień (jakich wiele tego lata było). Za to na wiosnę będzie elegancko by Wam wszystko pokazywać ;)

Na zakończenie dzisiejszego wpisu jeszcze dwie radosne plamki z mojego ogrodu.

Floksy, które już zakończyły kwitnienie:

i niecierpki, którym się chyba nigdzie nie śpieszy :)

A już wkrótce relacja z wizyty na Chilli Fieście, nasza wyprawa w Karkonosze, ostatnie prace i nowe rabaty w ogrodzie i pewnie wizyta w Krakowie, która jeszcze przed nami. Trochę tego jest, więc naprawdę następny post WKRÓTCE :)

Ania