Historia pewnego okna

   Pisałam w poprzednim poście, że bierzemy się (no... M. się bierze) za wymianę okna w pokoju. I rzeczywiście doszło to do skutku! A musicie wiedzieć, że ostatnio plany remontowe co chwile coś nam zmienia i wszystko się przesuwa w czasie. Ważne, że jednak ciągle do przodu :)

Tak więc okno. Nie wiem czemu, nie wiem jak, ale do tej pory było takie pod samym sufitem prawie, że na palce trzeba było się wspinać, żeby wyjrzeć cóż tam w ogrodzie się dzieje. Jedyne co było widać ze zwykłego poziomu, to czubki dwóch świerków srebrzystych przy frontowym ogrodzeniu. M. znów w sposób przemyślany zamontował swoją magiczną kotarkę i wziął się do pracy.

Wydaje mi się, że wyjątkowo szybko to okno poszło. Ale może dlatego, że ja tylko obserwatorem byłam, a całą robotą zajął się M. ;)

Młody natomiast z dużą dawką spokoju przyjął to całe zamieszanie i po prostu wyniósł się na dwór :)

Nawet łóżko miał wystawione na taras, jakby odczuł nagłą potrzebę odpoczynku ;)

Tak więc, dzieje się u nas, chociaż pomału. Przedwczoraj kolejne okno M. po pracy zrobił, a dzisiaj czyha na moje kuchenne. Bardzo się z tego cieszę! Wiem już, że na remont kuchni będę musiała jeszcze długo czekać (są sprawy ważniejsze - np. piec), więc jak już okno będzie, to ogarnę się tam tymczasowo chociaż. Bo warunków polowych mam już dość... Ale to pewnie w weekend jakoś, bo dzisiaj z Młodym jadę do rodzinnego domu, trochę naszych szpargałów pozabierać. W poniedziałek niby do przedszkola, ale jakaś choroba się przypałętała. Ja mam i tak gulę w gardle i poryczę się pewnie. Moje Maleństwo idzie w świat... Ale to już w następnym poście może pochlipię sobie ;)