Karkonosze - część 3. Moje miejsca w Karpaczu (i okolicy)

To już ostatni wpis z naszej jesiennej wycieczki w góry. Wiem, że wg niektórych pewnie już przynudzam, ale za to innym obiecałam jeszcze kilka info. W Karpaczu byłam nie raz. Szlaki znam jak własną kieszeń. Mam oczywiście swoje ulubione miejsca, do których wracam. Jednak w trakcie naszej ostatniej bytności odkryłam kilka nowych, które z pełną odpowiedzialnością Wam polecam.

Żeby było jasne - żadne z tych miejsc mnie nie sponsoruje, nie dostałam żadnych zniżek, nikt mnie o nic nie prosił. Właściwie to oprócz miejsca noclegowego nawet nie wiedzą, że o nich piszę. Ci ostatni to tylko dlatego, że zdjęcia pożyczam od nich (sama gapa nie zrobiła).

I to właśnie od miejsca do spania zacznę. Spałam w Karpaczu w wielu. Miałam nawet swoje jedno ulubione przez pewien czas, ale na dzień dzisiejszy nic nie przebija Hostelu Krokus. U nas kasy nigdy nie ma dużo. Żyjemy sobie raczej skromnie, więc cena przy wyborze noclegu ma spore znaczenie. Od kiedy jest Młody na świecie, to jednak warunki też. O ile my możemy spać w 3 dresach w namiocie, to już Młodemu bym nie pozwoliła 😏 Na szczęście Krokus łączy jedno z drugim. Cena typowo hostelowa, ogólne założenie pobytu też (integracja z innymi gośćmi). Ale z racji posiadania również pokoi np. 4-osobowych, to nie ma problemu, żeby z rodzinką mieć pokój tylko dla siebie. Do tego super uprzejmie, kontaktowo, mega czysto, w pełni wyposażona kuchnia (włącznie z kawą i herbatą), jadalnia, strefa odpoczynku, kominek / piec kaflowy, biblioteczka, wybór gier planszowych i towarzyskich i w ogóle och i ach. Zresztą patrzcie sami:

(Wszystkie zdjęcia obiektu pochodzą ze strony Hostelu Krokus i wykorzystuję je za ich zgodą.)

Odremontowana stara willa na uboczu - to właśnie tutaj jest hostel.

 Zadaszone wejście i drzwi na kod, by nikt postronny się nie kręcił.

Klatka schodowa w drewnie. Nie zawsze musi być metal i linoleum 😉

To był nasz pokoik. Na wprost wyjście na werandę. (Zobaczcie tą lampę z bębna od pralki.)

 Na pięterku "nasza" weranda.

 A to już ławeczki przed obiektem, wycelowane w słonko 😊

Tak więc jakby ktoś szukał noclegu w Karpaczu, to daję sobie rękę uciąć. Poza tym niby hostel leży na uboczu, ale skrótem w kilka chwil jest się na deptaku. Na szlaki też rzut beretem. A jak ktoś mi nie wierzy, to niech sobie zerknie na ich oceny na Bookingu 😛

To już mamy gdzie spać. A gdzie jeść? Tutaj jestem monotematyczna (wg opinii M.). Od wielu, wielu lat chodzę do jednej knajpy i nikt mnie nie namówi na inną. Chyba, że oni sami jeśli się popsują 😆

Central Bar 49 leży przy samym deptaku. Nie mam pojęcia czemu dość nisko oceniany jest w necie. Wystrój może nie powala, obsługa jak wszędzie miewa lepsze i gorsze dni. Za to jedzenie... Mniam! Porcje wielgachne. Schabowego słychać, że trzaskają na bieżąco, a nie z zamrażalnika wyjmują. Rosół najlepszy jaki jadłam. Poza sezonem, nie licząc weekendów, może się zdarzyć, że czegoś z karty akurat nie ma. Ale moim zdaniem to też dobrze świadczy, bo przynajmniej nie czeka na gości w lodówce X czasu. Tak więc ja zawsze tam. A piwo na dzbanki zamawiam (uwaga - nie przestraszcie się, gif poniżej 😆 ):

Dzięki Młodemu odkryliśmy Muzeum Lego, o czym już wspominałam w pierwszym poście karkonoskim. Jeśli jedziecie tam z takim fanem jak my, to warto odwiedzić.

Uwaga - w Karpaczu są dwa takie miejsca. Po przeczytaniu opinii zasięgniętych z neta wybraliśmy to - KLIK. Młody oczywiście kupił sobie taką pamiątkową figurkę jaką "trzyma" za rękę na zdjęciu powyżej. Na szczęście nie naciąga nas na jakieś chińszczyzny. Ale ma już swoją pasję - zbiera znaczki turystyczne. Ale tylko i wyłącznie z miejsc, które odwiedził. Na pamiątkę. Wszystkie zaczepia na swój plecak turystyczny. Ma też swoją książeczkę GOT i tam zbiera pieczątki. Zresztą każdy z nas posiada taką książeczkę. I nawet jak nie służy niczemu innemu niż do wbijania tych pieczątek, to i tak jest super pamiątką z wypraw. Zresztą widać je na zdjęciu poniżej...

... zaraz obok talerza ze smażonym serem. Mniam! To w schronisku Jelenka akurat, które też Wam polecam. Niestety często gęsto w czeskich schroniskach Polacy są słabo traktowani. I szczerze powiem, że się nie dziwię. Jak widzę tych niedzielnych januszów i dziewoje w japonkach, jak się zachowują, to mi wstyd. Pewnie dlatego unikam gór latem i zimą. Sorki - buractwo mnie drażni.

Ale ja o Jelence miałam napisać.

Bardzo miło zostaliśmy obsłużeni. Super przyjaźnie, smacznie, tanio i z pysznym piwem 😁 Następnym razem trochę ze szlaku zboczymy, żeby wstąpić.

Bo oczywiście wybieramy się znów. Pokój już zaklepany (ten sam co ostatnio), termin - koniec maja. Musimy nadrobić te szlaki, których nie udało się ostatnio przejść.

Niebieskie kropki, to nasza wyprawa w 2015 roku, o której możecie poczytać TUTAJ. Różowe, to ta wycieczka z ostatniego wyjazdu. Został nam środeczek z przeprawą przez Biały Jar i Kowarski Grzbiet. No i oczywiście cała czeska strona, ale to za jakiś czas.

Żegnamy się więc na blogu z Karkonoszami do czerwca 😊

A za tydzień Gardenia! Więc teoretycznie wiosna. Tylko że u nas aktualnie pada śnieg... Ups.

Ania