Gdzie byłam jak mnie nie było?

Otóż odpowiadając na pytanie z tytułu - nigdzie. Tzn. wiadomo, że gdzieś, ale bez szału. Owszem - tydzień z dala od Internetu był w planach z racji małych wakacji. Ale zaraz po urlopiku miał być jeszcze wolny weekend i czas na nadrobienie zaległości w ogrodzie i blogosferze. Także tego...

Pokażę Wam najpierw mój dzisiejszy widok z okna, a Wy mi powiedzcie co się nie zgadza na załączonym obrazku:

No? Ktoś? Ktokolwiek?

Ok, będzie podpowiedź z dużo wcześniejszego postu:

I uzupełnijmy, żeby wszystko już było jasne:

Ach, ach - cóż tu widzimy z lewej strony? Taaa... To teraz będzie krótka historyjka.

Dnia 15-go bm. zaplanowaliśmy powrót znad morza. Dzięki temu mieliśmy uniknąć "weekendowych" kierowców wracających z wypadu na plażę. Co więcej - wracając w sobotę miałam przed sobą wizję jeszcze dwóch dni wolnych przed powrotem do pracy. Ogród, nowy post nadmorski, a z przyziemnych spraw pranie powakacyjne ;)

Okazało się jednak, że chyba całe Świnoujście wpadło na ten pomysł. Kiedy dojechaliśmy do trasy przelotowej na Szczecin ujrzeliśmy "piękny" koreczek. "Bądźmy sprytni i przejedźmy kawałek przez las do alternatywnej trasy!" Powiem tak - atlas pokazywał dróżki, którymi się przemieszczaliśmy, a ja mam bardzo dobrą orientację w terenie. Tylko dzięki temu nie tkwimy w tym lesie po dziś dzień. Jednak spędziliśmy na leśnych traktach godzinę, zwątpiliśmy w możliwość ujrzenia światła dziennego, sarenka przebiegła nam drogę przed samymi kołami prawie, a w naszym Złomku siadły tylne amortyzatory.

Wiem - super świetna zabawa! Dojechaliśmy w końcu do trasy głównej. Ba! Dojechaliśmy nawet do ekspresówki! Gorąco dawało się jednak już trochę we znaki (wiadomo - Złomek klimy nie ma), dlatego postanowiliśmy podjechać do Majdana (jak to zwie Młody) po napoje chłodzące. Podjeżdżamy w tempie żółwim, aby się wpasować w alejkę do drive'a i co? I patrzymy jak koleś wycofuje bmw. Bmw z czujnikami parkowania (a więc i cofania) dodam. Nie przeszkadzało mu to na szczęście zatrzymać się na naszym przednim zderzaku...

Jakimś cudem nie mamy nawet ryski, ale co atrakcja to nasze ;)

Ale spokojna głowa - to nie koniec! Większość z Was pewnie wie o nawałnicy jaka tamtego dnia przetoczyła się nad Wielkopolską, szczególnie w okolicach Poznania. Kiedy byliśmy tuż przed Pniewami napisała smsa moja mama czekająca na nas w naszym domku (tylko dzięki jej podlewaniu mój ogród przeżył tamte upały). No więc moja mama ostrzegła nas, że jak wjedziemy w zasięg burzy, to mamy bardzo uważać, przeczekać itp. Piękne niebo, piękny zachód słońca się zaczynał ledwo co, a ona o burzy. Dobra - pomyślałam, że panikuje coś ;) Szybko jednak zostałam wyprowadzona z błędu. Przed Tarnowem ogarnęła nas ciemność. Ciemność totalna, wiatr nieziemski, jakieś nawiewy z pól. Oj stanęliśmy grzecznie na jakimś mikro parkingu z piętnastoma innymi autkami z dala od drzew, słupów i innych cudów mogących na nas spaść. Spadł grad. W międzyczasie przyszła wiadomość od mamy o braku drzewa - WOW!

Kończąc przydługawą być może opowieść:

Mieliśmy jeszcze jeden postój całkiem blisko domu, bo waliło piorunami ostro. Widok jaki ukazał się naszym oczom po przyjeździe przebił i tak wszystko...

Za ciemno było na więcej zdjęć... Pomoc sąsiedzka pomogła autko uwolnić, ale już oszczędzę Wam opisu akcji w deszczu. Aha - to autko mamy. Rano wyglądało to tak:

Coś ją podkusiło, żeby cofnąć kawałeczek wieczorem, żeby sąsiadka mogła łatwiej wyjechać ze swojej bramy. Gdyby nie to - kasacja jak nic.

Natomiast z 40-letniego drzewa zostało to:

Szkoda, że do świąt dość daleko, bo czubek na choinkę idealny był...

Tak więc rozumiecie, że moje plany "lekko" musiały ulec zmianom. M. z mamą dzielnie ogarnęli chaos. Ja robiłam dokumentację auta do odszkodowania z AC. Odechciało się wszystkiego.

A po wytężonej pracy M. z wielkiego drzewa zostało ledwo to:

Ogród nadrobiłam trochę wczoraj. U Was też nadrabiam zaległości. W pracy w miarę na bieżąco.

Tylko widok za oknem smuci :(