Wrzosowiska ciąg dalszy

   W końcu udało mi się spędzić trochę czasu w domku. W końcu nigdzie nie jechałam na weekend. W końcu można było chociaż minimalnie ogarnąć i ulepszyć swoją przestrzeń życiową. Oczywiście bez fajerwerków, bo u nas wszystko dzieje się powoli (czas ucieka nie wiadomo dokąd!).

Doprosiłam się w końcu M., żeby wyniósł wory z zaprawą i innymi cudami z naszego jedynego póki co pokoju "życiowego". Częściowo udało mi się też wyprosić jego narzędzia do piwnicy - masakra czasem z tym moim ślubnym ;) No ale przede wszystkim wyprosiłam u niego dwie półki do kuchni. Nic wielkiego, bo stare półki przykręcone na kątowniki od więźby, ale bardzo mi to życie ułatwiło i tymczasowo szczęśliwa kuchennie jestem :)

Natomiast ja sama działałam głównie w ogrodzie. Po zeszłotygodniowym przymrozku trzeba było w końcu pozbyć się cukinii. Oczywiście mając siebie za superwoman wzięłam się za przekopywanie i teraz cierpię na ból pleców.

Wczoraj za to udało mi się powiększyć moje wrzosowisko. Moja mama wzbogaciła mój zasób roślinek i ta-dam!

Zakątek ten cieszy moje oczy niezmiernie i chociaż reszta ogrodu wiele pozostawia do życzenia, to przecież to jest naprawdę dobry początek!

Następną robotą w ogrodzie będą te nieszczęsne szparagi - naprawdę ostatni dzwonek na nie!

To właśnie to kłębowisko roślin czeka na uporządkowanie. A właściwie na wyrwanie i pozostawienie samych szparagów. Po prawej natomiast fragment, który rozłożył moje plecy ;) A ten mureczek jakby ktoś był ciekaw, to pozostałości małego tunelu foliowego, który był tu dawno temu i gdzie rosły pomidorki. Ale to ja piękna i młoda byłam wtedy, a przede wszystkim baaaardzo nieletnia ;)

Słońce nieśmiało wygląda zza chmur, więc zbieram się po Młodego do przedszkola i może uda nam się co-nieco uskutecznić w ogrodzie.

Wiele słońca Wam życzę. A.