Wiosna nareszcie!

Dziewczyny, jakiś skandal z tym moim pisaniem. Pomysły na posty są, zdjęcia też, a organizacja leży i kwiczy ;) Wstyd i hańba dla mnie normalnie... Koniec tego "rozbybłania"! Wiosna (kalendarzowa) lada dzień, więc daję sobie kopa w d...ę.

W ostatnie dni (nie licząc "cudnego" weekendu) pogoda dała czadu i było po prostu super. Pracy w ogrodzie tyyyle i jeszcze trochę. No mnóstwo po prostu. Jednak ile razy wyszłam z zamiarem zrobienia czegoś konkretnego, to odkrywałam "coś" czym musiałam się zająć najpierw. Te cosie to głównie roślinki, które pojawiły się w najmniej spodziewanych miejscach. Krótki przegląd:

Odkryliśmy z Młodym cały rząd tulipanów i krokusów. Zaraz obok jesienią wsadzaliśmy jagodę kamczacką i cudem nie zdewastowaliśmy tych cebul! Przy okazji - kamczacka ładnie nam się przyjęła i trzymamy za nią kciuki ;)

Okazało się również, że wokół orzecha włoskiego, gdzie barwinek rośnie jak szalony (a nie kwitnie ni w ząb) również ukryło się wiele cebulowych. Fragment ten jest na liście "miejsc do ogarnięcia". Barwinek będzie musiał się wyprowadzić, bo później i tak nie można wśród listków odnaleźć opadłych orzechów.

W miejscach oczyszczonych jeszcze jesienią również pojawiły się zwiastuny wiosny. Chociaż niektóre dopiero co się wprowadziły do ogrodu - jak te zdobyczne przebiśniegi.

Nie są z dzikiego stanowiska - nie popełniłam przestępstwa :) Można wręcz powiedzieć, że prawnie mi się należą, ale o tym chyba cały post będzie.

Krokusy na wrzosowisku zaczynają kwitnąć (ale czekam na wszystkie by Wam pokazać), tulipanki wychodzą z ziemi, puszcza listki wiciokrzew, floksy też się gramolą ;)

Niestety delikatne roślinki nie mają szans w starciu z moim "ślepym" i "sklerotycznym" mężem (kocham go, ale wiecie...). Zaczęłam więc budować "barykady antymężowskie" z patyków, które mi się nawiną pod rękę. Żaden cud architektury, ale działają ;)

Kiedy ja zajmowałam się ogrodowymi odkryciami - jak np. tymi ciemiernikami, które przetrwały nad "rowem kanalizacyjnym" (niezakopany jeszcze fragmencik)

to moi panowie zajmowali się typowo męskimi sprawami i roślinki mieli gdzieś (Młody nie do końca na szczęście)

Niestety największe wyzwanie, czyli warzywnik, nadal przede mną. Ja wiem, że to ostatni dzwonek, a nawet lekko po, ale nie tracę nadziei. Obecnie wygląda to tak:

Po prawej miejsce, gdzie rosły krzaczory (widać je po lewej jak cały podjazd nam zajmują) - tutaj będzie główna ścieżka w warzywniku, bo karczować sił nie mam. Zobaczyć też możecie inspekcik, który Połówek sklecił mi ze starego okna i kompostownik, za którego bazę posłużyła paleta od drewna kominkowego.

Musze się wziąć za ten fragment (jakiś mini pług by się przydał), bo siać trzeba! Tym bardziej, że dotarły w końcu nasionka z Zielonego Kącika Badawczego :)

Tak więc trzymajcie kciuki, bo pogoda obecnie nie służy, ale kilka rozsad sobie chociaż przygotuję. Wiem, że niektóre z Was mocno mnie wyprzedzają, ale lepiej późno niż wcale ;)

Ściskam cieplutko, nadal zapraszam na moje candy i dziękuję tym, które już się zapisały - bardzo, bardzo się cieszę. I witam nowe obserwatorki, które trafiły do mnie w ostatnim czasie. Zapraszam do komentowania!