Nowy rok - nowy post.

Nie, nie, nie. To  nie jest ten obiecany ostatnio post... Ostatnio! Dobre sobie. Październik to był przecież... Jeszcze raz.

To nie jest ten obiecany w poprzednim poście wpis. Tamten jeszcze buja się w wirtualnej przestrzeni i czeka na zmiłowanie. A konkretnie to na to, żebym łaskawie zdjęcia poglądowe wrzuciła. Wymaga to: wyciągnięcia z czeluści szafy aparatu, zgrania zdjęć i ich obrobienia. Ku-pa roboty!

W sumie to z tego samego powodu takie przerwy na blogu. Ale! W tym roku powiedziałam sobie, że zdjęcia idealne być nie muszą, bo nie pretenduję do nagrody fotografa roku (jest taka?) i nigdy nie będę. A byle jakie zdjęcie i tak jest lepsze niż żadne połączone z wielomiesięcznymi przerwami na blogu. Także obrazki będą takie se. Ze srajfona.

Mam kilka ogłoszeń parafialnych, ale to później. Teraz taki mały i szybki update ogrodowy. Nie będziemy już przewijać zeszłego sezonu, chociaż fotki są. Chociaż... W sumie to planuję jeden taki wpis o pewnym fragmencie ogrodu. Może nawet jako kolejny, bo tak za mną "chodzi"... Widzicie jaka ja jestem? - jeszcze tego wpisu nie opublikowałam a już myślę o kolejnych. I tak potem to się rozłazi, przerywam, żeby zrobić notatki, coś / ktoś mi przeszkadza, muszę odejść od laptopa i już się robi dupa.

Wrrrrrróć!

Początek tego roku (dosłownie pierwszy dzień roku), a w ogrodzie zwiastuny wiosny się pojawiły. Na przykład o takie:

Przebiśniegi wyłażące pod liśćmi cyklamena.

Albo takie:

Pąki kwiatowe ciemiernika.

Natomiast 6-go to w ogóle szał ciał. Było tak ciepło i takie piękne słoneczko, że nie wytrzymałam. Poszłam do warzywnika. A tam normalnie sodoma i gomora!

Widok na warzywnik od zachodu.

Do tego jeszcze syf, kiła i mogiła :D

Widok od wschodu.

Jeszcze tylko baby z dziadem tam brakuje... To zielone to grządka z kapustnymi jakby ktoś pytał. Kapusta sama w sobie oczywiście tradycyjnie mi się nie udała, ale mam tam też inne smakołyki. Na przykład takie:

Jarmuż pysznościowy i zdrowy.

Albo resztki takich:

Mój pierwszy brokuł - główna część już zeżarta ;)

Ponieważ taki syf. Ponieważ to słońce. Ponieważ ciepło. To... Wiecie co się wydarzyło, prawda? Nie wytrzymałam...

Widok od wschodu numer dwa.

Ale to nie wszystko. Bo wymyśliłam sobie, iż na grządce po dyniowatych wysieję sobie musztardowce pod takim niskim tunelem foliowym. Ale tam po tej pseudo zimie było tak:

Pe-he-he-he-hełno niezapominajek.

Nie dostańcie zawału, ale ja niezapominajki traktuję jak chwasty. Oczywiście nie, że wszędzie. Ale tam gdzie mi wchodzą w drogę to nie ma wybacz. Tym razem też nie było:

Tu będą piękne musztardowce już całkiem niedługo :)

Myślicie, że to wszystko? Otóż nie!

Jeszcze na początku grudnia posprzątałam i zdezynfekowałam mój tunelik foliowy (Z roku na rok wydaje mi się coraz mniejszy. Obecnie, żeby sprostać moim wymaganiom powinien być jakieś 2-3 razy większy.). Jakbym miała szklarnię z prawdziwego zdarzenia, to bym szorowała i pucowała szybki, ale z tunelem sprawa nie jest taka prosta. Jak jest większy, to pewnie jakoś się wszystko rozchodzi "po kościach". Ale na takiej małej powierzchni głupio by było jakąś zarazę czy inne świństwo sobie na uprawy wpuścić. Próbował ktoś z Was myć tunel foliowy? Nie? Ja też. Poszłam na łatwiznę i spryskałam wszystko takim jakimś sprayem do kuchni, co ponoć zabija 99% bakterii i wirusów :D

Foliaczek gotowy na nowy sezon. Widzicie jaki malusi? :(

I ja w tymże foliaczku rozłożyłam się z super prezentem od Gwiazdora / Męża. Ta-dam!

Regalik na rozsady.

Plan jest taki, że najpierw będzie to stało w domu z wysianą rozsadą. Potem będzie wędrować taras-dom-taras-dom, żeby się hartować (już widzę "radość" mojego męża), a potem wróci sobie do tunelu, a potem obok tunelu na miejscu mojego przyszłościowego mini tarasiku kawusiowego (nawet nie pytajcie o co chodzi). Ale teraz już po prostu MUSIAŁAM go rozłożyć i się nacieszyć. Nie wiem tylko jak powiedzieć Mężowi, że chętnie bym jeszcze takie dwa przygarnęła... :D

W ogóle Gwiazdorki się super u mnie spisały w tym roku. Wszystkim Was katować nie będę. Ale takie przydasie ogrodowe - o:

Już się nie mogę doczekać, żeby wykorzystać!

No i ten 6-ty stycznia skończył się pięknie. Z takimi widoczkami w ogrodzie:

Nadal kilka pąków na mojej róży New Dawn.

A potem to już zrobiło się szaro, buro i ponuro i tak trzyma cały czas. Dzisiaj to chociaż śnieg spadł, chociaż ponoć nawet do jutra nie ma się utrzymać. Mrozik jednak nocami trzyma i dokarmiamy nasze ptaszory. Codziennie pełno tego tałatajstwa na taras się zlatuje i wolne dni siedzimy i gapimy się na nie. Żrą na potęgę. Co najmniej jakby ta zima stulecia miała jeszcze przyjść ;)

Taka garstka znika zanim zdążę wrócić do domu.

Na pocieszenie w tej szarości to zrobiłam już przegląd nasion i szykuję się z zamówieniami do Vilmorina i Legutki (Żadna reklama. Po prostu mają to co potrzebuję.). Skusiłam się też na małą przesyłeczkę od Sarah Raven. Ci, co śledzą mnie na facebooku, wiedzą co i jak ;)

Wiedzą też Ci, którzy obserwują mnie na Instagramie. Tak... Ja wiem, że się zarzekałam. Że nigdy, przenigdy. Ale łatwo tak mówić, jak się nie ma srajfona :D Ale mi w pracy wcisnęli, więc mam. I tak sobie wrzucam co kilka dni jakieś zdjęcie.

Najbardziej lubiane zdjęcia w zeszłym roku.

Jakby ktoś miał chęć, to zapraszam. Nazwa profilu (tu Was zaskoczę... uwaga, uwaga...): brzezinamoja. Szok, prawda? :D

I już na sam koniec ostatnia sprawa. Bo Gardenia za pasem. Kto się wybiera? No ja oczywiście. Ale kto jeszcze?

Standardowo będzie też spotkanie blogerów (i innych twórców internetowych), ale w odświeżonej i zmienionej formule. Na Forum Promotorów Ogrodnictwa ma się dziać, ma być ciekawie i ja trzymam mocno kciuki, żeby wszystko się udało. Szczegóły znajdziecie w tutaj #FPO oraz na wydarzeniu na Facebooku.

 

Uff... Na dzisiaj to tyle. Mam nadzieję, że Was nie zamęczyłam. Będzie mi bardzo miło, jeśli zostawicie jakieś słówko po sobie :)